Moksa
Japońska terapia moksą (Okyu) obejmuje różne techniki, których celem jest szybki powrót do zdrowia. Moksybucja jest znana na Zachodzie jako technika medycyny chińskiej, ale należy zauważyć, że w podejściu japońskim techniki moksy osiągnęły wyjątkowy poziom terapeutycznego wyrafinowania. To czyni je bardzo atrakcyjną metodą terapii dla każdego, kto chce zoptymalizować swoje strategie leczenia.
Tonetsukyu (moksa bezpośrednia) jest być może najbardziej szczególną techniką moksybucji, jaka istnieje w świecie terapii moksą, ponieważ polega ona na zastosowaniu w określonych punktach bardzo drobnych stożków o wielkości ziarnka ryżu. Technika ta pozwala regulować stan Qi, krwi i limfy w tkankach pracując na tzw. „aktywnych” punktach. Rozwijając przede wszystkim wrażliwość manualną w poszukiwaniu „aktywnych punktów” oraz stosując maleńkie stożki wysokiej jakości moksy, osiąga się nie mający sobie równych poziom skuteczności.
Jedna z jej cech szczególnych tej metody polega między innymi na sposobie rozumienia leczenia – cała technika jest ukierunkowana na leczenie sytuacji, w której znajduje się pacjent w czasie rzeczywistym. Nie ma tu żadnych założeń czy spekulacji, ale jasne dowody na to, jaka jest sytuacja i jakie zmiany powodujemy poprzez leczenie. Poprzez tego typu moksybucję uzyskujemy pobudzenie układu odpornościowego i przywrócenie równowagi w całym systemie meridianów, co z kolei ureguluje wszelkie zaburzenia organiczne i funkcjonalne. Remisja bólu i odzyskanie funkcjonalności w skomplikowanych przypadkach jest zazwyczaj bardzo spektakularne ze względu na szybkość i komfort zabiegu.
Bardzo szczególnym stylem moksy, który cieszy się dużym uznaniem w świecie akupunktury i japońskiej moksybucji jest styl Fukaya (Fukayakyuho). Uważany pod wieloma względami za jakościowe udoskonalenie tradycyjnej praktyki, prowadzi do dużych i szybkich rezultatów klinicznych nawet w sytuacji, gdy możliwości zdrowienia są ograniczone.
Styl Fukaya jest uważany za jeden z najbardziej specyficznych stylów, jakie istnieją w japońskiej moksybucji. Stworzenie narzędzia takiego jak bambusowa rurka, lub rurka Fukaya, przyniosło wiele satysfakcji pacjentom, którzy byli leczeni moksą, ponieważ zmniejszyło jeden z najbardziej irytujących zazwyczaj aspektów – uczucie pieczenia.
Isaburo Fukaya praktykował wyłącznie moksybucję, to znaczy, że nie używał żadnych innych technik. Jego szacunek do klasycznych tekstów i wielkie zdolności intelektualne pozwoliły mu na głębokie studia i praktykę na wysokim poziomie.
Ten i inne aspekty uczyniły go wielkim znawcą działania moksy w ciele. Dzięki wielkiemu rozwojowi praktyki klinicznej, przez całe swoje rozległe życie zawodowe leczył tysiące pacjentów, co zapewniło mu wyjątkową intuicję w pracy z pacjentami. Dowodem na to jest cała literatura, którą opublikował.
Rozumienie moksybucji, jakie posiadał mistrz Fukaya, zasługuje na szczególną uwagę, ponieważ stanowi ono pomost pomiędzy tradycyjnym rozumieniem a współczesnością.
Felip Caudet
Prowadzi praktykę jako fizjoterapeuta i akupunkturzysta od 1999 roku, specjalizuje się w moksybucji japońskiej. Uczył się u mistrzów Tetsuya Fukushima i Hideo Shinma (syn mistrza Fukaya). Obecnie Felip jest oficjalnym praktykiem i nauczycielem w linii przekazu stylu Fukaya Moxibustion ze względu na swój rozwój i wkład w ten styl.
Opracował również rewolucyjną metodę moksybucji zwaną metodą Kinseikyu (równoważenie postawy ciała z zastosowaniem moksybucji). Opublikował kilka książek na temat moksybucji w języku hiszpańskim, niektóre z nich zostały przetłumaczone na inne języki, publikuje również artykuły w międzynarodowych czasopismach, takich jak North American Journal of Oriental Medicine, Acu czy Osaka Shinkyu Journal. Obecnie łączy swoją działalność kliniczną w Hiszpanii z nauczaniem na całym świecie (Japonia, Brazylia, Kanada, Francja, Niemcy, Wielka Brytania, Dania, Włochy, Portugalia).
